Artık yazamıyorum sevgili sana…
İçimden gelenleri dökerdim ya kağıtlara sayfalarca seni anlatırdım artık yapamıyorum.. neden diye soruyorum, derin bir düşüncenin ardından bile cevabını bulamıyorum…
Artık özlemiyorum sevgili seni
Arada bi aklıma geliyorsun sonra kızıyorum kendime neden hatırladın diye..
sen nasıl unuttuysan bende unutmalıyım seni, öyle ya.. bir tek bunu istemiştin benden..”Yapmalıyım..”
Artık ağlamıyorum sevgili Güçlüyüm..
tıpkı sen gibi..
Hüzün dolu bakışlarlada izlemiyorum çevremde olup bitenleri
biliyorum inanmıyacaksın ama galiba Unuttum seni
Arkadaşlarım bile şaşırıyor onca çektiklerimden sonra gülümsemeyi yeniden becerebilmeme
Eskiden yolda kimi görsem sen sanırdım yaheyecandan titrerdim Seni görebilmek için dualar ederdim Ama şimdi “sakın çıkma karşıma!”
Ben zorda olsa vazgeçtim sevgili senden
Bensiz yapamazsın demiştin ya hani ; yapabiliyorum galiba
…Ta ki bugüne kadar…
Sesini duymadan geçirdigim 8.günümdü bugün
Neden çıktınki karşıma?
Görmezlikten gelseydin keşke agzından çıkan o tek Günaydın kelimesini de söylemeden gitseydin..
niye baktın ki öyle gözlerime ?
İçim acıyor canım yanıyor
Şimdi ne güçlü oldugumu düşünüyorum ne de seni unutabildigimi..!!
Beni boşverde sevgili
Söyler misin sen ne istiyorsun benden ?
Ben zorda olsa vazgeçtim sevgili senden;
Sende ne olur vazgeç hayatımı altüst etmekten..
